گوشی‌ها و لپ‌تاپ‌ها در معرض خطرند
سرورهای ابری که وب‌سایت‌ها و سایر اطلاعات اینترنتی را ذخیره می‌کنند نیز در معرض خطراند. این یکی از بزرگترین آسیب‌پذیری‌های امنیت سایبری است که از نظر تاثیر بالقوه بر سیستم‌های کامپیوتری شخصی، تجاری و زیربنایی دیده شده است.
چنین نقصی در بخش اساسی کامپیوتر قرار دارد و هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا یک دستگاه، هدفمند شده یا نه، وجود ندارد.
محققان نقص‌های امنیتی را در پردازنده‌های کامپیوتری که توسط سه طراح بزرگ تراشه‌های جهانی یعنی اینتل، AMD و ARM تولید شده، شناسایی کرده‌اند و این یعنی تقریبا هر گوشی هوشمند و رایانه در جهان می‌تواند با داشتن اطلاعات حساس از جمله رمز عبور، سرقت شود.
هر دو نقص (Specter) و (Meltdown) به‌وسیله یک تکنیک طراحی در اینتل، ایجاد شده که به منظور ارتقای عملکرد تراشه‌ها، شناخته‌شده و به عنوان اجرای احتمالی ایجاد شده است.
این بدان معناست که هکرها می‌توانند به بخشی از حافظه کامپیوتر دسترسی پیدا کنند که باید غیرقابل دسترسی باشد. داده‌های حساسی نظیر کلمه عبور، ایمیل، اسناد و عکس‌ها که در معرض خطر قرار می‌گیرند.
بیشتر حملات سایبری شامل یافتن نقص در نرم‌افزار رایانه‌ای می‌شود که هکرها اجازه دسترسی به حافظه دستگاه یا سیستم‌عامل را می‌دهند. برای مثال، در سال ۲۰۱۷ یک حمله به نام “WannaCry” یک عیب در نسخه‌های قدیمی ویندوز، ایجاد کرد که در حدود ۱۵۰،۰۰۰ کشور و ۳۰۰،۰۰۰ کامپیوتر را تحت‌تاثیر قرار داده و تأثیرات ویران کننده‌ای بر شرکت‌ها و سازمان‌ها داشته است.
اما هکرها می‌توانند با استفاده از دو نقص مذکور، از طریق تمام لایه‌های نرم‌افزاری، به تراشه پردازنده مرکزی (cpu) که عملکرد اساسی کامپیوترها را انجام می‌دهد، دست یابند. از آنجا که این طرح‌های مشابه توسط تمام سازندگان عمده تراشه‌ها استفاده می‌شود، تقریبا هر کامپیوتر در جهان، از جمله اپل، دستگاه‌های اندروید، MacBooks، رایانه‌های رومیزی بزرگ و سرورهای اینترنتی، می‌تواند تحت‌تاثیر قرار گیرد.
فرایندهای هکری نیز بسیار اساسی است و هیچ ورودی از عملیات نرم‌افزار هک ایجاد نمی‌شود، به این معنی که هیچ رکوردی در مورد اینکه آیا یک تراشه خاص هک شده یا نه، وجود ندارد.
این امر شناسایی حملات سایبری را در مراحل اولیه به منظور جلوگیری از وقوع دوباره آن‌ها یا بررسی اینکه چه اطلاعاتی ممکن است به دست آمده یا دزدیده شده باشد را دشوارتر می‌کند.
خوشبختانه، شرکت‌های فناوری قبلاً شروع به انتشار تکه‌های نرم‌افزاری کرده‌اند که می‌گویند مشکلات را بدون تأثیر قابل توجهی در عملکرد، حل خواهند کرد. اما برخی ادعا می‌کنند که هرگونه اصلاح می‌تواند به طور چشمگیری سرعت کامپیوتر را کاهش دهد. از این‌رو باید صبر کرد تا اثر طولانی مدت آن را دید.
این داستان همچنین یک مسئله مهم در مورد افشای این نقص امنیتی از سوی مسئولان را مطرح می‌کند. گزارش‌ها حاکی است که صنعت، ماه‌ها این مشکل را شناسایی کرده، اما جزئیات محدودی از آن تاکنون منتشر شده است.
بر اساس اطلاعات سایت پلیس فتا، این در حالی است که مصرف کنندگان حق دارند در مورد چنین نقصی در اسرع وقت مطلع شوند تا بتوانند از داده‌های خود محافظت کنند. البته، مشکل این است که این امر می‌تواند باعث لو رفتن حملات سایبری توسط هکرها نیز شود.
در گذشته، این بحث باعث شده که شرکت‌های فناوری از قانون برای جلوگیری از محققان در نحوه تشخیص مشکلات امنیتی به‌کار ببرند. به‌عنوان مثال، دانشمندان دانشگاه بیرمنگام تحت فشار قانونی از تولید کننده خودرو فولکس واگن مواجه شدند و آن‌ها را به انتشار جزئیات نقص در سیستم‌های ورودی بدون کلید خودرو وا داشتند.
مسیر پیشنهادی “افشای مسئولیت” است. هنگامی که محققان یک مشکل را کشف می‌کنند، به تعداد کمی از افراد مرتبط اجازه می‌دهند تا بر روی یک راه‌حل کار کنند. پس از تهیه راه‌حل، سازنده می‌تواند مشکل را به عموم مردم نشان دهد تا پتانسیلِ هک کردن و آسیب به قیمت سهام شرکت را به حداقل برسانند.
دیدگاهتان را بنویسید